Polycystic Kidney Disease (PKD) is een meestal erfelijke afwijking, die bestaat uit cysten in de nieren. Cysten zijn met vocht gevulde blaasjes. Afhankelijk van de hoeveelheid en afmeting kunnen zij het functioneren van de nieren bemoeilijken en leiden tot chronisch nierfalen.
De diagnose PKD kan worden gesteld via een echografisch onderzoek van de nieren (bij voorkeur op de leeftijd één jaar), dus voordat de kat voor de fok wordt ingezet.
Nadat een aantal jaren terug geconstateerd werd dat bij een groot aantal Perzen PKD voorkwam bleken er ook enkele gevallen van PKD bij Maine Coons in de Pawpeds database bekend te zijn. PKD vererft autosomaal dominant. Dit betekent dat een kat deze afwijking al kan krijgen indien dit door één van de ouderdieren wordt vererfd en dat het niet uitmaakt of dit de vader of de moeder is. Op dat moment was deze afwijking alleen bekend bij Perzen. Mogelijke oorzaak van het voorkomen van PKD bij de Maine Coon zou kunnen zijn dat bij de start van de fok van Maine Coons bewust of onbewust gebruik is gemaakt van kruisingen tussen Perzen en Maine Coons. Er is ook niet-erfelijke PKD mogelijk: die betreft dan zelden beide nieren en vertoont ook meestal minder cysten.

Om te voorkomen dat dit bij Maine Coons tot een zelfde probleem als bij de Perzen zou leiden werd aan Maine Coonfokkers aangeraden om hun dieren hierop na te laten kijken. Vaak kon dit immers gecombineerd worden met een echo van het hart. Veel fokkers hebben dit gedaan.
Het controle- en eliminatiebeleid met betrekking tot PKD van de Perzenfokkers bij de Felikat rasclub (RPL) heeft er toe geleid geresulteerd dat het percentage katten met PKD van 45 tot 13 is gezakt.
Maar hoe staat de Maine Coon er nu voor? Het viel de werkgroep Fok & Advies op dat we nooit meldingen kregen of hoorden van Maine Coons met PKD, terwijl er toch al een flink aantal jaren daar op getest werd. Dit was de aanleiding om bij alle radiologen in Nederland en België, die op onze advieslijst staan voor screening van hart en nieren, te vragen naar hun bevindingen.
Inmiddels hebben we van bijna alle radiologen antwoord ontvangen. Ook bij hen waren geen gevallen van PKD bij de Maine Coon bekend. Sommigen beantwoorden onze vraag uit hun hoofd, anderen namen de moeite om hun archief van enige jaren door te nemen. Een voorbeeld van 250 onderzochte dieren werd daarbij genoemd. Een Belgische radioloog kende alleen een van zeven genoemde gevallen uit Pawpeds meer dan 10 jaar geleden en had die daarna ook niet meer gezien. Een andere Belgische radioloog zag een verschuiving van de scan naar de DNA-test voor PKD. Over dit laatste krijgt de werkgroep regelmatig vragen. Fokkers zeggen dat de dierenartsen dit aanraden, terwijl radiologen/dierenartsen zeggen dat de fokkers hiernaar vragen.
Het resultaat van onze enquête leidde ook bij enige radiologen tot de uitspraak dat het niet meer nodig was om te adviseren Maine Coons op PKD te screenen.

Conclusie
Gezien de grote populariteit van het ras, het grote aantal importen in binnen en buitenland en de testbereidheid van de fokkers zijn veel Maine Coons getest op PKD. Deze enquête onder de radiologen omvat een goede afspiegeling vormt van ons ras. Daarom zijn we heel blij dat we kunnen concluderen:
PKD vormt geen probleem bij het ras Maine Coon en komt in ieder geval in Nederland niet voor.

Advies
De werkgroep is blij met deze uitslag. Toch blijft het raadzaam om vóór dat men begint met fokken fokdieren via echografie te laten onderzoeken: niet alleen de nieren, maar ook van de organen daar om heen. Niet alleen PKD, maar ook andere problemen worden zo opgespoord. De test kan gelijktijdig uitgevoerd worden met een HCMscan en wordt door een aantal radiologen in combinatie tegen een voordeliger tarief uitgevoerd.
De DNA-test voor PKD is niet rasspecifiek voor de Maine Coon maar voor de Pers. Deze test zou dus alleen zinvol zijn als men er van uitgaat dat PKD er via de Pers in het ras zou zijn gebracht. Verder levert het resultaat van de test geen informatie over andere organen in het gebied van de nieren. Door een relatief klein bedrag meer uit te geven heeft men dus meer informatie over de gezondheid van het dier.
NB: Bij de werkgroep zijn geen positieve DNA-testen van Nederlandse Maine Coons voor PKD bekend. Van het eerder genoemde geval in België is helaas geen DNA resultaat bekend.